Voor een van onze FPD-agenten werken we aan een nieuw stuk uitrusting — een gevechtsschild, rechtstreeks uit het Faerûnse archief van vergeten magie en levende wouden. In het hart ervan groeit iets ouds: de Groene Man.
Deze mythische bewaker van het bos is niet zomaar een decoratief motief. Zijn gezicht is opgebouwd uit lagen EVA foam, zorgvuldig gesneden en gestapeld tot een diepte die bijna adem lijkt te halen. Onder elke laag zit subtiele verlichting verwerkt. Niet fel. Eerder pulserend. Alsof de wortels nog verbonden zijn met iets groters.
Het schild is nog niet voltooid — het schuim is onbewerkt, de vormen zijn er, maar de magie moet nog ontwaken. Straks brengen verf en detail de bast tot leven, laten we het loof glanzen, geven we de blik iets om bij stil te staan. Geen harde lijnen of militaristische symboliek, maar natuurlijke kracht. Orde die niet opgelegd is, maar gegroeid.
Binnen de FPD is dit geen standaarduitrusting. Het is geen wapen. Het is een herinnering. Aan pacten die ouder zijn dan steen. Aan het feit dat zelfs in de dienst van orde, ruimte moet zijn voor natuur, voor magie, voor wat niet uitgelegd wil worden.
"Maar fluister zacht als je kijkt... hij luistert terug."
Reactie plaatsen
Reacties